Waarom jij invult wat anderen over jou denken
Veel mensen doen het…
Invullen wat anderen denken.
Misschien ken je iemand in je naaste omgeving die dit doet of doe je het zelf.
Het is in ieder geval een erg menselijk trekje. Maar helpt het je?
Over het algemeen niet.
Wanneer iemand het bij jou doet, herken je het meestal aan dat die persoon jouw zinnen afmaakt, terwijl jij nog aan het praten bent.
Maar het kan ook zijn dat jij degene bent die invult wat een ander denkt. Het kan zelfs zo zijn dat je je hier helemaal niet bewust van bent. Wat je doet is een wereld creëren die er helemaal niet is.
Want iets is pas zo, als het zo is.
Wanneer het gezegd wordt of wanneer het tot uiting komt.
Stel dat jij vindt dat je een paar kilootjes te zwaar bent. Dat is het perspectief van waaruit jij jezelf bekijkt. Bijna automatisch denk je dat iedereen dit nu vindt, los van het feit dat het ook maar iets uitmaakt. Je loopt in de winkelstraat langs een terrasje en je merkt op dat er 3 personen zijn die jou bekijken. Direct denk je aan die extra kilo’s die je in jouw ogen overal op je lichaam ziet en je weet zeker dat de 3 personen die jou nakijken ook die extra kilo’s zien en dat ze je daardoor niet mooi en leuk vinden.
Want dat is wat jij invult wat zij denken.
Echter je hebt geen idee of dit de waarheid is. Hebben ze het echt gedacht? Of dachten ze iets heel anders? Misschien bewonderden ze je billen wel of vonden ze je sneakers erg leuk.
Terwijl jij je dag verder gaat met het nare gevoel van de extra kilo’s en hoe mensen daardoor over jou denken in jouw gedachten, denken de 3 personen op het terras de rest van de dag waarschijnlijk helemaal niet meer echt aan jou.
Los van het feit dat die extra kilo’s totaal niets zeggen over wij jij als persoon bent, trek je jezelf alleen nog maar verder naar beneden door de gedachten van andere mensen alvast in te vullen.
En wat heb je eraan? Wat voegt het voor je toe?
Totaal helemaal niets.
Waarom doen we dit eigenlijk? Wat voegt het toe?
Het ontstaat vanuit een overlevingspatroon. Wij willen namelijk de afwijzing niet van de ander. Biologisch gezien leeft de mens in een soort roedel-vorm. Roedel staat gelijk aan veiligheid. Door bij een roedel te horen ben je veilig. Het is dus heel diep in ons gecodeerd om heel veel te doen en over te hebben om bij die roedel te blijven horen. Dit is de reden dat we willen dat andere mensen ons leuk vinden, onze billen niet te dik vinden, onze prestaties bewonderen en een goed gevoel over ons hebben. Hierdoor cijferen we onszelf regelmatig weg!
Op zich is hier niets mis mee, tenzij het ten koste van jezelf gaat. Als jij jezelf constant weggecijferd, dan is dat reden om een verandering aan te brengen in je handeling en gedragingen
Dit is vooral een kwestie van “Feal the fear & do it anyway!” Door het te doen en te ervaren dat de afwijzing niet het resultaat heeft dan waar je bang voor bent kun je steeds vaker kiezen voor dat wat jij wilt in het leven en vind je de mening van een ander steeds minder belangrijk en ben je totaal niet meer bezig met het invullen wat die ander over jou denkt.
